Web - Windows - iPhone
فی اوّل القول املک قلباً جیّداً حسناً منیراً لتملک ملکاً دائماً باقیاً ازلاً قدیماً
-~-احبّ الأشیآء عندی الانصاف لا ترغب عنه ان تکن الیّ راغباً و لا تغفل منه لتکون لی امیناً و انت توفّق بذلک ان تشاهد الأشیآء بعینک لا بعین العباد و تعرفها بمعرفتک لا بمعرفة احد فی البلاد فکّر فی ذلک کیف ینبغی ان تکون ذلک من عطیّتی علیک و عنایتی لک فاجعله امام عینیک
-~-کنت فی قدم ذاتی و ازلیّة کینونتی عرفت حبّی فیک خلقتک و القیت علیک مثالی و اظهرت لک جمالی
-~-احببت خلقک فخلقتک فأحببنی کی اذکرک و فی روح الحیاة اثبّتک
-~-احببنی لأحبّک ان لم تحبّنی لن احبّک ابداً فاعرف یا عبد
-~-رضوانک حبّی و جنّتک وصلی فادخل فیها و لا تصبر هذا ما قدّر لک فی ملکوتنا الأعلی و جبروتنا الأسنی
-~-ان تحبّ نفسی فأعرض عن نفسک و ان ترد رضائی فاٴغمض عن رضائک لتکون فیّ فانیاً و اکون فیک باقیاً
-~-ما قدّر لک الرّاحة الّا باعراضک عن نفسک و اقبالک بنفسی لأنّ ینبغی ان یکون افتخارک باسمی لا باسمک و اتّکالک علی وجهی لا علی وجهک لأنّی وحدی احبّ ان اکون محبوباً فوق کلّ شیء
-~-حبّی حصنی من دخل فیه نجا و امن و من اعرض غوی و هلک
-~-حصنی انت فادخل فیه لتکون سالماً حبّی فیک فاعرفه منک لتجدنی قریباً
-~-مشکاتی انت و مصباحی فیک فاستنر به و لا تفحص عن غیری لأنّی خلقتک غنیّاً و جعلت النّعمة علیک بالغة
-~-صنعتک بأیادی القوّة و خلقتک بأنامل القدرة و اودعت فیک جوهر نوری فاستغن به عن کلّ شیء لأنّ صنعی کامل وحکمی نافذ لا تشکّ فیه و لا تکن فیه مریباً
-~-خلقتک غنیّاً کیف تفتقر و صنعتک عزیزاً بم تستذلّ و من جوهر العلم اظهرتک لم تستعلم عن دونی و من طین الحبّ عجنتک کیف تشتغل بغیری فأرجع البصر الیک لتجدنی فیک قائماً قادراً مقتدراً قیّوماً
-~-انت ملکی و ملکی لا یفنی کیف تخاف من فنائک و انت نوری و نوری لا یطفأ کیف تضطرب من اطفائک و انت بهائی و بهائی لا یغشی و انت قمیصی و قمیصی لا یبلی فاسترِح فی حبّک ایّای لکی تجدنی فی الأفق الأعلی
-~-وجّه بوجهی و اعرض عن غیری لأنّ سلطانی باق لا یزول ابداً و ملکی دائم لا یحول ابداً و ان تطلب سوائی لن تجد لو تفحص فی الوجود سرمداً ازلاً
-~-اکف بنفسی عن دونی و لا تطلب معیناً سوائی لأنّ ما دونی لن یکفیک ابداً
-~-لا تطلب منّی ما لا نحبّه لنفسک ثمّ ارض بما قضینا لوجهک لأنّ ما ینفعک هذا ان تکن به راضیاً
-~-اودعت فیک روحاً منّی لتکون حبیباً لی لم ترکتنی و طلبت محبوباً سوائی
-~-حقّی علیک کبیر لا ینسی و فضلی بک عظیم لا یغشی و حبّی فیک موجود لا یغطی و نوری لک مشهود لا یخفی
-~-قدّرت لک من الشّجر الأبهی الفواکه الأصفی کیف اعرضت عنه و رضیت بالّذی هو ادنی فارجع الی ما هو خیر لک فی الأفق الأعلی
-~-ادعوک الی البقآء و انت تبتغی الفنآء بم اعرضت عمّا نحبّ و اقبلت الی ما تحبّ
-~-لا تتعدّ عن حدّک و لا تدّع ما لا ینبغی لنفسک اسجد لطلعة ربّک ذی القدرة و الاقتدار
-~-لا تفتخر علی المسکین بافتخار نفسک لأنّی امشی قدّامه و اراک فی سوء حالک و العن علیک الی الأبد
-~-کیف نسیت عیوب نفسک و اشتغلت بعیوب عبادی من کان علی ذلک فعلیه لعنة منّی
-~-لا تنفّس بخطإ احد ما دمت خاطئاً و ان تفعل بغیر ذلک ملعون انت و انا شاهد بذلک
-~-ایقن باٴنّ الّذی یأمر النّاس بالعدل و یرتکب الفحشآء فی نفسه انّه لیس منّی ولو کان علی اسمی
-~-لا تنسب الی نفس ما لا تحبّه لنفسک و لا تقل ما لا تفعل هذا امری علیک فاعمله
-~-لا تحرم وجه عبدی اذا سألک فی شیء لأنّ وجهه وجهی فاخجل منّی
-~-حاسب نفسک فی کلّ یوم من قبل ان تحاسب لأنّ الموت یأتیک بغتةً و تقوم علی الحساب فی نفسک
-~-جعلت لک الموت بشارة کیف تحزن منه و جعلت النّور لک ضیآء کیف تحجب عنه
-~-ببشارة النّور ابشّرک فاستبشر به و الی مقرّ القدس ادعوک تحصّن فیه لتستریح الی ابد الأبد
-~-روح القدس یبشّرک بالأنس کیف تحزن و روح الأمر یؤیّدک علی الأمر کیف تحتجب و نور الوجه یمشی قدّامک کیف تضلّ
-~-لا تحزن الّا فی بعدک عنّا و لا تفرح الّا فی قربک بنا و الرّجوع الینا
-~-افرح بسرور قلبک لتکون قابلاً للقائی و مرآةً لجمالی
-~-لا تعرّ نفسک عن جمیل ردائی و لا تحرم نصیبک من بدیع حیاضی لئلّا یأخذک الظّمأ فی سرمدیّة ذاتی
-~-اعمل حدودی حبّاً لی ثمّ انه نفسک عمّا تهوی طلباً لرضائی
-~-لا تترک اوامری حبّاً لجمالی و لا تنس وصایای ابتغآء لرضائی
-~-ارکض فی برّ العمآء ثمّ اسرع فی میدان السّمآء لن تجد الرّاحة الّا بالخضوع لأمرنا و التّواضع لوجهنا
-~-عظّم امری لأظهر علیک من اسرار العظم و اشرق علیک بأنوار القدم
-~-کن لی خاضعاً لأکون لک متواضعاً و کن لأمری ناصراً لتکون فی الملک منصوراً
-~-اذکرنی فی ارضی لأذکرک فی سمائی لتقرّ به عینک و تقرّ به عینی
-~-سمعک سمعی فاسمع به و بصرک بصری فابصر به لتشهد فی سرّک لی تقدیساً علیّاً لأشهد لک فی نفسی مقاماً رفیعاً
-~-استشهد فی سبیلی راضیاً عنّی و شاکراً لقضائی لتستریِح معی فی قباب العظمة خلف سرادق العزّة
-~-فکّر فی امرک و تدبّر فی فعلک أ تحبّ ان تموت علی الفراش او تستشهد فی سبیلی علی التّراب و تکون مطلع امری و مظهر نوری فی اعلی الفردوس فأنصف یا عبد
-~-وجمالی تخضّب شعرک من دمک لکان اکبر عندی عن خلق الکونین و ضیآء الثّقلین فاجهد فیه یا عبد
-~-لکلّ شیء علامة و علامة الحبّ الصّبر فی قضائی و الاصطبار فی بلائی
-~-المحبّ الصّادق یرجو البلآء کرجآء العاصی الی المغفرة و المذنب الی الرّحمة
-~-ان لا یصیبک البلآء فی سبیلی کیف تسلک سبل الرّاضین فی رضائی و ان لا تمسّک المشقّة شوقاً للقائی کیف یصیبک النّور حبّاً لجمالی
-~-بلائی عنایتی ظاهره نار و نقمة و باطنه نور و رحمة فاستبق الیه لتکون نوراً ازلیّاً و روحاً قدمیّاً و هو امری فاعرفه
-~-ان اصابتک نعمة لا تفرح بها و ان تمسّک ذلّة لا تحزن منها لأنّ کلتیهما تزولان فی حین و تبیدان فی وقت
-~-ان یمسّک الفقر لا تحزن لأنّ سلطان الغنی ینزل علیک فی الأیّام و من الذّلّة لا تخف لأنّ العزّة تصیبک فی الزّمان
-~-ان تحبّ هذه الدّولة الباقیة الأبدیّة و هذه الحیاة القدمیّة الأزلیّة فاترک هذه الدّولة الفانیة الزّائلة
-~-لا تشتغل بالدّنیا لأنّ بالنّار نمتحن الذّهب و بالذّهب نمتحن العباد
-~-انت ترید الذّهب و انا ارید تنزیهک عنه و انت عرفت غنآء نفسک فیه و انا عرفت الغنآء فی تقدیسک منه وعمری هذا علمی و ذلک ظنّک کیف یجتمع امری مع امرک
-~-انفق مالی علی فقرائی لتنفق فی السّمآء من کنوز عزّ لا تفنی و خزائن مجد لا تبلی ولکن وعمری انفاق الرّوح اجمل لو تشاهد بعینی
-~-هیکل الوجود عرشی نظّفه عن کلّ شیء لاستوائی به و استقراری علیه
-~-فؤادک منزلی قدّسه لنزولی و روحک منظری طهّره لظهوری
-~-اصعد الی سمائی لکی تری وصالی لتشرب من زلال خمر لا مثال و کوب مجد لا زوال
-~-قد مضی علیک ایّام و اشتغلت فیها بما تهوی نفسک من الظّنون و الأوهام الی متی تکون راقداً علی بساطک ارفع رأسک عن النّوم انّ الشّمس ارتفعت فی وسط الزّوال لعلّ تشرق علیک بأنوار الجمال
-~-اشرق علیک النّور من افق الطّور و نفخت روح السّنآء فی سینآء قلبک فأفرغ نفسک عن الحجبات و الظّنونات ثمّ ادخل علی البساط لتکون قابلاً للبقآء و لائقاً للّقآء کیلا یأخذک موت و لا نصب و لا لغوب
-~-ازلیّتی ابداعی ابدعتها لک فاجعلها ردآء لهیکلک و احدیّتی احداثی اخترعتها لأجلک فاجعلها قمیص نفسک لتکون مشرق قیّومیّتی الی الأبد
-~-عظمتی عطیّتی الیک و کبریائی رحمتی علیک و ما ینبغی لنفسی لا یدرکه احد و لن تحصیه نفس قد اخزنته فی خزائن سرّی و کنائز امری تلطّفاً لعبادی و ترحّماً لخلقی
-~-ستمنعون عن حبّی و تضطرب النّفوس من ذکری لأنّ العقول لن تطیقنی و القلوب لن تسعنی
-~-وروحی و عنایتی ثمّ رحمتی و جمالی کلّ ما نزّلت علیک من لسان القدرة و کتبته بقلم القوّة قد نزّلناه علی قدرک و لحنک لا علی شأنی و لحنی
-~-هل عرفتم لم خلقناکم من تراب واحد لئلّا یفتخر احد علی احد و تفکّروا فی کلّ حین فی خلق انفسکم ینبغی کما خلقناکم من شیء واحد ان تکونوا کنفس واحدة بحیث تمشون علی رجل واحدة و تأکلون من فم واحد و تسکنون فی ارض واحدة حتّی تظهر من کینوناتکم و اعمالکم و افعالکم آیات التّوحید و جواهر التّجرید هذا نصحی علیکم یا ملأ الأنوار فانتصحوا منه لتجدوا ثمرات القدس من شجر عزّ منیع
-~-انتم خزائنی لأنّ فیکم کنزت لآلئ اسراری و جواهر علمی فاحفظوها لئلّا یطّلع علیها اغیار عبادی و اشرار خلقی
-~-اعلم بأنّی قد ارسلت الیک روائح القدس کلّها و اتممت القول علیک و اکملت النّعمة بک و رضیت لک ما رضیت لنفسی فارض عنّی ثمّ اشکر لی
-~-اکتب کلّ ما القینا الیک من مداد النّور علی لوح الرّوح و ان لن تقدر علی ذلک فاجعل المداد من جوهر الفؤاد و ان لن تستطیع فاکتب من المداد الأحمر الّذی سفک فی سبیلی انّه احلی عندی عن کلّ شیء لیثبت نوره الی الأبد
-~-اوّل سروش دوست اینست ای بلبل معنوی جز در گلبن معانی جای مگزین و ای هدهد سلیمان عشق جز در سبای جانان وطن مگیر و ای عنقای بقا جز در قاف وفا محل مپذیر اینست مکان تو اگر بلامکان بپر جان برپری و آهنگ مقام خود رایگان نمائی
-~-هر طیری را نظر بر آشیانست و هر بلبلی را مقصود جمال گل مگر طیور افئدهٴ عباد که بتراب فانی قانع شده از آشیان باقی دور ماندهاند و بگلهای بعد توجّه نموده از گلهای قرب محروم گشته‌اند زهی حیرت و حسرت و افسوس و دریغ که بابریقی از امواج رفیق اعلی گذشته‌اند و از افق ابهی دور ماندهاند
-~-در روضهٴ قلب جز گل عشق مکار و از ذیل بلبل حبّ و شوق دست مدار مصاحبت ابرار را غنیمت دان و از مرافقت اشرار دست و دل هر دو بردار
-~-کدام عاشق جز در وطن معشوق محل گیرد و کدام طالب که بی‌مطلوب راحت جوید عاشق صادق را حیات در وصالست و موت در فراق صدرشان از صبر خالی و قلوبشان از اصطبار مقدّس از صدهزار جان درگذرند و بکوی جانان شتابند
-~-براستی میگویم غافلترین عباد کسی است که در قول مجادله نماید و بر برادر خود تفوّق جوید بگو ای برادران باعمال خود را بیارائید نه باقوال
-~-براستی بدانید قلبی که در آن شائبهٴ حسد باقی باشد البتّه بجبروت باقی من درنیاید و از ملکوت تقدیس من روائح قدس نشنود
-~-از تو تا رفرف امتناع قرب و سدرهٴ ارتفاع عشق قدمی فاصله قدم اوّل بردار و قدم دیگر بر عالم قدم گذار و در سرادق خلد وارد شو پس بشنو آنچه از قلم عزّ نزول یافت
-~-در سبیل قدس چالاک شو و بر افلاک انس قدم گذار قلب را بصیقل روح پاک کن و آهنگ ساحت لولاک نما
-~-از مدارج ذلّ وهم بگذر و بمعارج عزّ یقین اندرآ چشم حقّ بگشا تا جمال مبین بینی و تبارک الله احسن الخالقین گوئی
-~-براستی بشنو چشم فانی جمال باقی نشناسد و دل مرده جز بگل پژمرده مشغول نشود زیرا که هر قرینی قرین خود را جوید و بجنس خود انس گیرد
-~-کور شو تا جمالم بینی و کر شو تا لحن و صوت ملیحم را شنوی و جاهل شو تا از علمم نصیب بری و فقیر شو تا از بحر غنای لایزالم قسمت بیزوال برداری کور شو یعنی از مشاهدهٴ غیر جمال من و کر شو یعنی از استماع کلام غیر من و جاهل شو یعنی از سوای علم من تا با چشم پاک و دل طیّب و گوش لطیف بساحت قدسم درآئی
-~-چشمی بربند و چشمی برگشا بربند یعنی از عالم و عالمیان برگشا یعنی بجمال قدس جانان
-~-ترسم که از نغمهٔ ورقا فیض نبرده بدیار فنا راجع شوید و جمال گل ندیده بآب و گل بازگردید
-~-بجمال فانی از جمال باقی مگذرید و بخاکدان ترابی دل مبندید
-~-وقتی آید که بلبل قدس معنوی از بیان اسرار معانی ممنوع شود و جمیع از نغمهٴ رحمانی و ندای سبحانی ممنوع گردید
-~-دریغ که صدهزار لسان معنوی در لسانی ناطق و صدهزار معانی غیبی در لحنی ظاهر ولکن گوشی نه تا بشنود و قلبی نه تا حرفی بیابد
-~-ابواب لامکان باز گشته و دیار جانان از دم عاشقان زینت یافته و جمیع از این شهر روحانی محروم ماندهاند الّا قلیلی و از آن قلیل هم با قلب طاهر و نفس مقدّس مشهود نگشت الّا اقلّ قلیلی
-~-اهل یقین را اخبار نمائید که در فضای قدس قرب رضوان روضهٴ جدیدی ظاهر گشته و جمیع اهل عالین و هیاکل خلد برین طائف حول آن گشته‌اند پس جهدی نمائید تا بآن مقام درآئید و حقائق اسرار عشق را از شقائقش جوئید و جمیع حکمتهای بالغهٴ احدیّه را از اثمار باقیه‌اش بیابید قرّت ابصار الّذینهم دخلوا فیه آمنین
-~-آیا فراموش کرده‌اید آن صبح صادق روشنی را که در ظلّ شجرهٴ انیسا که در فردوس اعظم غرس شده جمیع در آن فضای قدس مبارک نزد من حاضر بودید و بسه کلمهٴ طیّبه تکلّم فرمودم و جمیع آن کلمات را شنیده و مدهوش گشتید و آن کلمات این بود ای دوستان رضای خود را بر رضای من اختیار مکنید و آنچه برای شما نخواهم هرگز مخواهید و با دلهای مرده که بآمال و آرزو آلوده شده نزد من میائید اگر صدر را مقدّس کنید حال آن صحرا و آن فضا را بنظر درآرید و بیان من بر همهٴ شما معلوم شود
در سطر هشتم از اسطر قدس که در لوح پنجم از فردوس است میفرماید
-~-قرنها گذشت و عمر گرانمایه را بانتها رسانده‌اید و نفس پاکی از شما بساحت قدس ما نیامد در ابحر شرک مستغرقید و کلمهٴ توحید بر زبان میرانید مبغوض مرا محبوب خود دانسته‌اید و دشمن مرا دوست خود گرفته‌اید و در ارض من بکمال خرّمی و سرور مشی مینمائید و غافل از آنکه زمین من از تو بیزار است و اشیای ارض از تو در گریز اگر فی‌الجمله بصر بگشائی صدهزار حزن را از این سرور خوشتر دانی و فنا را از این حیات نیکوتر شمری
-~-من بتو مأنوسم و تو از من مأیوس سیف عصیان شجرهٔ امید تو را بریده و در جمیع حال بتو نزدیکم و تو در جمیع احوال از من دور و من عزّت بیزوال برای تو اختیار نمودم و تو ذلّت بی‌منتهی برای خود پسندیدی آخر تا وقت باقی مانده رجوع کن و فرصت را مگذار
-~-اهل دانش و بینش سالها کوشیدند و بوصال ذی الجلال فائز نگشتند و عمرها دویدند و بلقای ذی الجمال نرسیدند و تو نادویده بمنزل رسیده‌ئی و ناطلبیده بمطلب واصل شدی و بعد از جمیع این مقام و رتبه بحجاب نفس خود چنان محتجب ماندی که چشمت بجمال دوست نیفتاد و دستت بدامن یار نرسید فتعجّبوا من ذلک یا اولی الأبصار
-~-شمع باقی را اریاح فانی احاطه نموده و جمال غلام روحانی در غبار تیرهٴ ظلمانی مستور مانده سلطان سلاطین عشق در دست رعایای ظلم مظلوم و حمامهٴ قدسی در دست جغدان گرفتار جمیع اهل سرادق ابهی و ملأ اعلی نوحه و ندبه مینمایند و شما در کمال راحت در ارض غفلت اقامت نموده‌اید و خود را هم از دوستان خالص محسوب داشته‌اید فباطل ما انتم تظنّون
-~-چرا در ظاهر دعوی شبانی کنید و در باطن ذئب اغنام من شده‌اید مثل شما مثل ستارهٴ قبل از صبح است که در ظاهر درّی و روشن است و در باطن سبب اضلال و هلاکت کاروانهای مدینه و دیار من است
-~-مثل شما مثل آب تلخ صافیست که کمال لطافت و صفا از آن در ظاهر مشاهده شود چون بدست صرّاف ذائقهٴ احدیّه افتد قطره‌ئی از آن را قبول نفرماید بلی تجلّی آفتاب در تراب و مرآت هر دو موجود ولکن از فرقدان تا ارض فرق دان بلکه فرق بی‌منتهی در میان
-~-قدری تأمّل اختیار کن هرگز شنیده‌‌ئی که یار و اغیار در قلبی بگنجد پس اغیار را بران تا جانان بمنزل خود درآید
-~-جمیع آنچه در آسمانها و زمین است برای تو مقرّر داشتم مگر قلوب را که محلّ نزول تجلّی جمال و اجلال خود معیّن فرمودم و تو منزل و محلّ مرا بغیر من گذاشتی چنانچه در هر زمان که ظهور قدس من آهنگ مکان خود نمود غیر خود را یافت اغیار دید و لامکان بحرم جانان شتافت و مع‌ذلک ستر نمودم و سرّ نگشودم و خجلت ترا نپسندیدم
-~-بسا سحرگاهان که از مشرق لامکان بمکان تو آمدم و ترا در بستر راحت بغیر خود مشغول یافتم و چون برق روحانی بغمام عزّ سلطانی رجوع نمودم و در مکامن قرب خود نزد جنود قدس اظهار نداشتم
-~-در بادیه‌های عدم بودی و ترا بمدد تراب امر در عالم ملک ظاهر نمودم و جمیع ذرّات ممکنات و حقائق کائنات را بر تربیت تو گماشتم چنانچه قبل از خروج از بطن امّ دو چشمهٔ شیر منیر برای تو مقرّر داشتم و چشمها برای حفظ تو گماشتم و حبّ ترا در قلوب القا نمودم و بصرف جود ترا در ظلّ رحمتم پروردم و از جوهر فضل و رحمت ترا حفظ فرمودم و مقصود از جمیع این مراتب آن بود که بجبروت باقی ما درآئی و قابل بخششهای غیبی ما شوی و تو غافل چون بثمر آمدی از تمامی نعیمم غفلت نمودی و بگمان باطل خود پرداختی بقسمی که بالمرّه فراموش نمودی و از باب دوست بایوان دشمن مقرّ یافتی و مسکن نمودی
-~-در سحرگاهان نسیم عنایت من بر تو مرور نمود و ترا در فراش غفلت خفته یافت و بر حال تو گریست و بازگشت
-~-اگر مرا خواهی جز مرا مخواه و اگر ارادهٔ جمالم داری چشم از عالمیان بردار زیرا که ارادهٔ من و غیر من چون آب و آتش در یک دل و قلب نگنجد
-~-شمع دلت برافروختهٴ دست قدرت منست آن را ببادهای مخالف نفس و هوی خاموش مکن و طبیب جمیع علّتهای تو ذکر من است فراموشش منما حبّ مرا سرمایهٴ خود کن و چون بصر و جان عزیزش دار
-~-از لسان شکرینم کلمات نازنینم شنو و از لب نمکینم سلسبیل قدس معنوی بیاشام یعنی تخمهای حکمت لدنّیم را در ارض طاهر قلب بیفشان و بآب یقین آبش ده تا سنبلات علم و حکمت من سرسبز از بلدهٔ طیّبه انبات نماید
-~-نهال محبّت و دوستی شما را در روضهٔ قدس رضوان بید ملاطفت غرس نمودم و بنیسان مرحمت آبش دادم حال نزدیک بثمر رسیده جهدی نمائید تا محفوظ ماند و بنار امل و شهوت نسوزد
-~-سراج ضلالت را خاموش کنید و مشاعل باقیهٔ هدایت در قلب و دل برافروزید که عنقریب صرّافان وجود در پیشگاه حضور معبود جز تقوای خالص نپذیرند و غیر عمل پاک قبول ننمایند
-~-حکمای عباد آنانند که تا سمع نیابند لب نگشایند چنانچه ساقی تا طلب نبیند ساغر نبخشد و عاشق تا بجمال معشوق فائز نشود از جان نخروشد پس باید حبّه‌های حکمت و علم را در ارض طیّبهٔ قلب مبذول دارید و مستور نمائید تا سنبلات حکمت الهی از دل برآید نه از گل
در سطر اوّل لوح مذکور و مسطور است و در سرادق حفظ الله مستور
-~-ملک بیزوال را بانزالی از دست منه و شاهنشهی فردوس را بشهوتی از دست مده اینست کوثر حیوان که از معین قلم رحمن ساری گشته طوبی للشّاربین
-~-قفس بشکن و چون همای عشق در هواء قدس پرواز کن و از نفس بگذر و با نفس رحمانی در فضای قدس ربّانی بیارام
-~-براحت یومی قانع مشو و از راحت بیزوال باقیه مگذر و گلشن باقی عیش جاودان را بگلخن فانی ترابی تبدیل منما از زندان بصحراهای خوش جان عروج کن و از قفس امکان برضوان دلکش لامکان بخرام
-~-از بند ملک خود را رهائی بخش و از حبس نفس خود را آزاد کن وقت را غنیمت شمر زیرا که این وقت را دیگر نبینی و این زمان را هرگز نیابی
-~-اگر سلطنت باقی بینی البتّه بکمال جدّ از ملک فانی درگذری ولکن ستر آن را حکمتهاست و جلوهٔ این را رمزها جز افئدهٔ پاک ادراک ننماید
-~-در سبیل رضای دوست مشی نمائید و رضای او در خلق او بوده و خواهد بود یعنی دوست بی رضای دوست خود در بیت او وارد نشود و در اموال او تصرّف ننماید و رضای خود را بر رضای او ترجیح ندهد و خود را در هیچ امری مقدّم نشمارد فتفکّروا فی ذلک یا اولی الأفکار
-~-بد مشنو و بد مبین و خود را ذلیل مکن و عویل برمیار یعنی بد مگو تا نشنوی و عیب مردم را بزرگ مدان تا عیب تو بزرگ ننماید و ذلّت نفسی مپسند تا ذلّت تو چهره نگشاید پس با دل پاک و قلب طاهر و صدر مقدّس و خاطر منزّه در ایّام عمر خود که اقلّ از آنی محسوبست فارغ باش تا بفراغت از این جسد فانی بفردوس معانی راجع شوی و در ملکوت باقی مقرّ یابی
-~-از معشوق روحانی چون برق گذشته‌اید و بخیال شیطانی دل محکم بسته‌اید ساجد خیالید و اسم آن را حقّ گذاشته‌اید و ناظر خارید و نام آن را گل گذارده‌اید نه نفس فارغی از شما برآمد و نه نسیم انقطاعی از ریاض قلوبتان وزید نصائح مشفقانهٔ محبوب را بباد داده‌اید و از صفحهٴ دل محو نموده‌اید و چون بهائم در سبزه‌زار شهوت و امل تعیّش مینمائید
-~-چرا از ذکر نگار غافل گشته‌اید و از قرب حضرت یار دور مانده‌اید صرف جمال در سرادق بیمثال بر عرش جلال مستوی و شما بهوای خود بجدال مشغول گشته‌اید روائح قدس میوزد و نسائم جود در هبوب و کل بزکام مبتلا شده‌اید و از جمیع محروم مانده‌اید زهی حسرت بر شما و علی الّذینهم یمشون علی اعقابکم و علی اثر اقدامکم هم یمرّون
-~-جامهٴ غرور را از تن برآرید و ثوب تکبّر از بدن بیندازید
در سطر سیّم از اسطر قدس که در لوح یاقوتی از قلم خفیّ ثبت شده این است
-~-با یکدیگر مدارا نمائید و از دنیا دل بردارید بعزّت افتخار منمائید و از ذلّت ننگ مدارید قسم بجمالم که کل را از تراب خلق نمودم و البتّه بخاک راجع فرمایم
-~-اغنیا را از نالهٴ سحرگاهی فقرا اخبار کنید که مبادا از غفلت بهلاکت افتند و از سدرهٴ دولت بی نصیب مانند الکرم و الجود من خصالی فهنیئاً لمن تزیّن بخصالی
-~-حرص را باید گذاشت و بقناعت قانع شد زیرا که لازال حریص محروم بوده و قانع محبوب و مقبول
-~-در فقر اضطراب نشاید و در غنا اطمینان نباید هر فقری را غنا در پی و هر غنا را فنا از عقب ولکن فقر از ما سوی الله نعمتی است بزرگ حقیر مشمارید زیرا که در غایت آن غنای بالله رخ بگشاید و در این مقام انتم الفقرآء مستور و کلمهٴ مبارکهٴ و الله هو الغنیّ چون صبح صادق از افق قلب عاشق ظاهر و باهر و هویدا و آشکار شود و بر عرش غنا متمکّن گردد و مقرّ یابد
-~-دشمن مرا در خانهٔ من راه داده‌اید و دوست مرا از خود رانده‌اید چناچه حبّ غیر مرا در دل منزل داده‌اید بشنوید بیان دوست را و برضوانش اقبال نمائید دوستان ظاهر نظر بمصلحت خود یکدیگر را دوست داشته و دارند ولکن دوست معنوی شما را لأجل شما دوست داشته و دارد بلکه مخصوص هدایت شما بلایای لاتحصی قبول فرموده بچنین دوست جفا مکنید و بکویش بشتابید اینست شمس کلمهٴ صدق و وفا که از افق اصبع مالک اسماء اشراق فرموده افتحوا آذانکم لاصغآء کلمة الله المهیمن القیّوم
-~-بدانید که غنا سدّیست محکم میان طالب و مطلوب و عاشق و معشوق هرگز غنی بر مقرّ قرب وارد نشود و بمدینهٴ رضا و تسلیم درنیاید مگر قلیلی پس نیکوست حال آن غنی که غنا از ملکوت جاودانی منعش ننماید و از دولت ابدی محرومش نگرداند قسم باسم اعظم که نور آن غنی اهل آسمان را روشنی بخشد چنانچه شمس اهل زمین را
-~-فقرا امانت منند در میان شما پس امانت مرا درست حفظ نمائید و براحت نفس خود تمام نپردازید
-~-از آلایش غنا پاک شو و با کمال آسایش در افلاک فقر قدم گذار تا خمر بقا از عین فنا بیاشامی
-~-صحبت اشرار غم بیفزاید و مصاحبت ابرار زنگ دل بزداید من اراد ان یأنس مع الله فلیأنس مع احبّائه و من اراد ان یسمع کلام الله فلیسمع کلمات اصفیائه
-~-با اشرار الفت مگیر و مؤانست مجو که مجالست اشرار نور جان را بنار حسبان تبدیل نماید
-~-اگر فیض روح القدس طلبی با احرار مصاحب شو زیرا که ابرار جام باقی از کفّ ساقی خلد نوشیده‌اند و قلب مردگان را چون صبح صادق زنده و منیر و روشن نمایند
-~-گمان مبرید که اسرار قلوب مستور است بلکه بیقین بدانید که بخطّ جلیّ مسطور گشته و در پیشگاه حضور مشهود
-~-براستی میگویم که جمیع آنچه در قلوب مستور نموده‌اید نزد ما چون روز واضح و ظاهر و هویداست ولکن ستر آن را سبب جود و فضل ماست نه استحقاق شما
-~-شبنمی از ژرف دریای رحمت خود بر عالمیان مبذول داشتم و احدی را مقبل نیافتم زیرا که کل از خمر باقی لطیف توحید بماء کثیف نبید اقبال نموده‌اند و از کأس جمال باقی بجام فانی قانع شده‌اند فبئس ما هم به یقنعون
-~-از خمر بیمثال محبوب لایزال چشم مپوش و بخمر کدرهٔ فانیه چشم مگشا از دست ساقی احدیّه کؤوس باقیه برگیر تا همه هوش شوی و از سروش غیب معنوی شنوی بگو ای پست‌فطرتان از شراب باقی قدسم چرا بآب فانی رجوع نمودید
-~-براستی بدانید که بلای ناگهانی شما را در پی است و عقاب عظیمی از عقب گمان مبرید که آنچه را مرتکب شدید از نظر محو شده قسم بجمالم که در الواح زبرجدی از قلم جلیّ جمیع اعمال شما ثبت گشته
-~-از ظلم دست خود را کوتاه نمائید که قسم یاد نموده‌ام از ظلم احدی نگذرم و این عهدیست که در لوح محفوظ محتوم داشتم و بخاتم عزّ مختوم
-~-بردباری من شما را جری نمود و صبر من شما را بغفلت آورد که در سبیلهای مهلک خطرناک بر مراکب نار نفس بی‌باک میرانید گویا مرا غافل شمرده‌اید و یا بی‌خبر انگاشته‌اید
-~-لسان مخصوص ذکر من است بغیبت میالائید و اگر نفس ناری غلبه نماید بذکر عیوب خود مشغول شوید نه بغیبت خلق من زیرا که هر کدام از شما بنفس خود ابصر و اعرفید از نفوس عباد من
-~-بدانید چون صبح نورانی از افق قدس صمدانی بردمد البتّه اسرار و اعمال شیطانی که در لیل ظلمانی معمول شده ظاهر شود و بر عالمیان هویدا گردد
-~-چگونه است که با دست آلوده بشکر مباشرت جامهٴ خود ننمائی و با دل آلوده بکثافت شهوت و هوی معاشرتم را جوئی و بممالک قدسم راه خواهی هیهات هیهات عمّا انتم تریدون
-~-کلمهٴ طیّبه و اعمال طاهرهٴ مقدّسه بسماء عزّ احدیّه صعود نماید جهد کنید تا اعمال از غبار ریا و کدورت نفس و هوی پاک شود و بساحت عزّ قبول درآید چه که عنقریب صرّافان وجود در پیشگاه حضور معبود جز تقوای خالص نپذیرند و غیر عمل پاک قبول ننمایند اینست آفتاب حکمت و معانی که از افق فم مشیّت ربّانی اشراق فرمود طوبی للمقبلین
-~-خوشی ساحتی است ساحت هستی اگر اندرآئی و نیکو بساطی است بساط باقی اگر از ملک فانی برتر خرامی و ملیح است نشاط مستی اگر ساغر معانی از ید غلام الهی بیاشامی اگر باین مراتب فائز شوی از نیستی و فنا و محنت و خطا فارغ گردی
-~-یاد آورید آن عهدی را که در جبل فاران که در بقعهٴ مبارکهٴ زمان واقع شده با من نموده‌اید و ملأ اعلی و اصحاب مدین بقا را بر آن عهد گواه گرفتم و حال احدی را بر آن عهد قائم نمی‌بینم البتّه غرور و نافرمانی آن را از قلوب محو نموده بقسمی که اثری از آن باقی نمانده و من دانسته صبر نمودم و اظهار نداشتم
-~-مثل تو مثل سیف پرجوهریست که در غلاف تیره پنهان باشد و باین سبب قدر آن بر جوهریان مستور ماند پس از غلاف نفس و هوی بیرون آی تا جوهر تو بر عالمیان هویدا و روشن آید
-~-تو شمس سماء قدس منی خود را بکسوف دنیا میالای حجاب غفلت را خرق کن تا بی پرده و حجاب از خلف سحاب بدرآئی و جمیع موجودات را بخلعت هستی بیارائی
-~-بسلطنت فانیهٔ ایّامی از جبروت باقی من گذشته و خود را باسباب زرد و سرخ میارائید و بدین سبب افتخار مینمائید قسم بجمالم که جمیع را در خیمهٔ یک‌رنگ تراب درآورم و همهٔ این رنگهای مختلفه را از میان بردارم مگر کسانی که برنگ من درآیند و آن تقدیس از همهٴ رنگها است
-~-بپادشاهی فانی دل مبندید و مسرور مشوید مثل شما مثل طیر غافلی است که بر شاخهٴ باغی در کمال اطمینان بسراید و بغتةً صیّاد اجل او را بخاک اندازد دیگر از نغمه و هیکل و رنگ او اثری باقی نماند پس پند گیرید ای بندگان هوی
-~-لازال هدایت باقوال بوده و این زمان بافعال گشته یعنی باید جمیع افعال قدسی از هیکل انسانی ظاهر شود چه که در اقوال کل شریکند ولکن افعال پاک و مقدّس مخصوص دوستان ماست پس بجان سعی نمائید تا بافعال از جمیع ناس ممتاز شوید کذلک نصحناکم فی لوح قدس منیر
-~-در لیل جمال هیکل بقا از عقبهٴ زمرّدی وفا بسدرهٴ منتهی رجوع نمود و گریست گریستنی که جمیع ملأ عالین و کرّوبین از نالهٴ او گریستند و بعد از سبب نوحه و ندبه استفسار شد مذکور داشت که حسب الأمر در عقبهٴ وفا منتظر ماندم و رائحهٔ وفا از اهل ارض نیافتم و بعد آهنگ رجوع نمودم ملحوظ افتاد که حمامات قدسی چند در دست کلاب ارض مبتلا شده‌اند در این وقت حوریّهٔ الهی از قصر روحانی بی ستر و حجاب دوید و سؤال از اسامی ایشان نمود و جمیع مذکور شد الّا اسمی از اسماء و چون اصرار رفت حرف اوّل اسم از لسان جاری شد اهل غرفات از مکامن عزّ خود بیرون دویدند و چون بحرف دوم رسید جمیع بر تراب ریختند در آن وقت ندا از مکمن قرب رسید زیاده بر این جایز نه انّا کنّا شهدآء علی ما فعلوا و حینئذ کانوا یفعلون
-~-از لسان رحمن سلسبیل معانی بنوش و از مشرق بیان سبحان اشراق انوار شمس تبیان من غیر ستر و کتمان مشاهده نما تخمهای حکمت لدنّیم را در ارض طاهر قلب بیفشان و بآب یقین آبش ده تا سنبلات علم و حکمت من سرسبز از بلدهٔ طیّبه انبات نماید
-~-تا کی در هوای نفسانی طیران نمائی پر عنایت فرمودم تا در هوای قدس معانی پرواز کنی نه در فضای وهم شیطانی شانه مرحمت فرمودم تا گیسوی مشکینم شانه نمائی نه گلویم بخراشی
-~-شما اشجار رضوان منید باید باثمار بدیعهٴ منیعه ظاهر شوید تا خود و دیگران از شما منتفع شوند لذا بر کل لازم که بصنایع و اکتساب مشغول گردند اینست اسباب غنا یا اولی الألباب و انّ الأمور معلّقة بأسبابها و فضل الله یغنیکم بها و اشجار بی‌ثمار لایق نار بوده و خواهد بود
-~-پست‌ترین ناس نفوسی هستند که بی‌ثمر در ارض ظاهرند و فی‌الحقیقه از اموات محسوبند بلکه اموات از آن نفوس معطّلهٴ مهمله ارجح عندالله مذکور
-~-بهترین ناس آنانند که باقتراف تحصیل کنند و صرف خود و ذوی القربی نمایند حبّاً للّه ربّ العالمین
عروس معانی بدیعه که ورای پرده‌های بیان مستور و پنهان بود بعنایت الهی و الطاف ربّانی چون شعاع منیر جمال دوست ظاهر و هویدا شد شهادت میدهم ای دوستان که نعمت تمام و حجّت کامل و برهان ظاهر و دلیل ثابت آمد دیگر تا همّت شما از مراتب انقطاع چه ظاهر نماید کذلک تمّت النّعمة علیکم و علی من فی السّموات و الأرضین و الحمد لله ربّ العالمین
-~-